Atık lastikler, dünya için önemli bir zorluk teşkil eden modern bir tehlikedir.
Lastiklerin çöp sahalarında birikmesi, lastik geri dönüşümünün zorluğundan kaynaklanan ana etkilerden biridir. İçi boş, yuvarlak şekilleri çöplüklerde değerli bir şekil alır. Ek olarak, lastikler genellikle gömülü kalmaz. Metan gibi gazları yakalama ve daha sonra çöplüklerden “köpürme”, bu süreçte çöplük gömleklerini parçalama talihsiz alışkanlıklarına sahiptirler.
Faydalı toprak bakterilerini yok etmek için sadece lastikleri uzun süre yere koymak yeterlidir. Flora ve fauna, bu bakterilerin beslenme için ürettiği besinlere bağlıdır. Bakteriler olmadan bitki ve hayvan türleri yaşam alanlarını kaybeder ve ölür.
Bu nedenle, lastik geri dönüşümünün önemi ve gerekliliği, çöplüklerde biriken lastik miktarı kadar hızlı büyür.
Her yıl milyarlarca araç lastiği sökülüp atılıyor, ancak bu dayanıklı plastik, kauçuk ve metal atıklarıyla çevreye zarar vermeden başa çıkmanın henüz aşılmaz bir küresel zorluk olduğu kanıtlandı.
Dünya çapında artan nüfusla - özellikle yoksul ülkelerdeki gelişmekte olan orta sınıflar arasında araçlara daha fazla erişim sağlanmasıyla – araç kullanımında bir artış yaşanıyor. Daha fazla mil sürüldükçe daha fazla lastik değiştirilir ve daha fazla atık lastikle uğraşılması gerekir.
Lastikler dayanıklılık ve güvenlik için üretilmiştir. Ne yazık ki, onları yeniden kullanmayı veya geri dönüştürmeyi bu kadar zorlaştıran şey budur.
Bu küresel atık lastik sorunu, dünya çapında lastiklerin kapladığı büyük miktarda depolama alanında mevcuttur. Örneğin Colorado'da, araziye atılan 60 milyon lastiğin (550.000 ton malzeme) bulunduğu bir atık lastik sahası var. Ayrıca, her yıl dünya çapında kullanılan milyarlarca lastiğin en az üçte ikisi yasal veya yasa dışı atık sahalarına atılıyor.
Bu şekilde yığılmış atık lastikler hastalık taşıyan kemirgenleri çeker, üzerine döküldükleri toprağı işe yaramaz hale getirir ve yavaş yavaş ayrışmaya başladıkça atmosfere zararlı kimyasallar yayar.
Lastikler, Batı Nil Virüsü gibi vektör kaynaklı hastalıklar için mükemmel üreme alanıdır. Bir lastiğin açık merkezi, otururken yağmur suyunu toplayarak küçük, durgun su havuzları oluşturur. Bu havuzlar sivrisineklerin yumurtalarını bırakması için mükemmel bir yerdir. Lastikleri bu şekilde saklamak, bu sinir bozucu böcekler için bir ev inşa etmeye benzer.
Atık lastik çöplükleri, lastik malzemelerinin boyutları ve yanabilirliği nedeniyle sıklıkla alev alır. Yığılmış milyonlarca lastik yavaşça yanarken, bazı atık lastik yangınları dokuz aya kadar yanabilir.
Yanan lastikler atmosfere kanserojen ve mutajenik toksinler salgılar ve bu nedenle yalnızca gelişmiş hava emisyon kontrol sistemleri kullanılarak nispeten güvenli bir şekilde yakılabilirler. Ne yazık ki, bu tür sistemler pahalıdır: gelişmekte olan ülkelerde atık yönetimine erişilemezler ve genellikle daha büyük ekonomilerde yeterince karlı değildirler.
Kullanılmış lastikler genellikle doğal ortamlarda, nehirlerde ve okyanuslarda atılır. Örneğin, bazı araştırmacılar denizdeki tüm mikro bileşik atıkların% 10-28'inin kullanılmış lastiklerden olduğunu tahmin ediyor.
Lastik döküntüleri özellikle tehlikelidir çünkü Güneşte ısınan ve eriyen lastikler her gün havayı zehirler. Bu tür çöp sahalarındaki yangınlar da sıklıkla meydana gelir ve birkaç ay sürebilir. Lastik çöplüklerindeki yangınların söndürülmesi çok daha zordur ve lastik çöplüğündeki büyük bir yangının söndürülmesi neredeyse imkansızdır.
Bugün, gezegenin çeşitli bölgelerindeki çöplüklere on milyarlarca lastik dağılmış durumda. Bu tür çöplüklerin yanındaki yaşam rahat olamaz. Bu tür çöplükler genellikle ateş yakar ve yetkilileri yerel nüfusu tahliye etmeye zorlar. Tahliye ölçeği genellikle on binlerce kişiye ulaşır.
Bunun büyük bir sorun olduğunu mu düşünüyorsun? Bu sorunun nasıl çözülmesi gerektiğini düşünüyorsunuz?