Bu nesil öğrenciler, COVID-19 ile ilgili okulların kapanması ve ekonomik şoklar nedeniyle, bugünün küresel GSYİH'sının yaklaşık yüzde 14'ünü veya bugünkü değerinde yaşam boyu kazançlarında 17 trilyon doları kaybetme riskiyle karşı karşıya. Bu yeni projeksiyon, 2020'de açıklanan 10 trilyon dolarlık tahminin çok üzerinde ve pandeminin etkisinin sanıldığından çok daha şiddetli olduğunu ortaya koyuyor.
Pandemi ve okulların kapanması, aile içi şiddet ve çocuk işçiliğinin artmasıyla yalnızca çocukların sağlığını ve güvenliğini tehlikeye atmakla kalmadı, aynı zamanda öğrencilerin öğrenmesini de önemli ölçüde etkiledi. Düşük ve orta gelirli ülkelerde, pandemiden önce zaten yüzde 50'nin üzerinde olan Öğrenme Yoksulluğu içinde yaşayan çocukların payı, büyük ölçüde okulların uzun süre kapalı kalması ve uzaktan öğrenmenin görece etkisizliğinin bir sonucu olarak yüzde 70'e ulaşabilir.
Önlem alınmadığı takdirde, çocuklar okula döndükten sonra öğrenme kayıpları artarak gelecekteki öğrenmeyi tehlikeye atabilir.
Düşük gelirli hanelerden gelen çocukların, engelli çocukların ve kız çocukların, elektrik, bağlantı, cihazlar, erişilebilir teknolojilerin yanı sıra ayrımcılık ve sosyal ve toplumsal cinsiyet normlarının sınırlı olması nedeniyle uzaktan öğrenmeye erişme olasılıkları daha düşüktü.
Daha genç öğrenciler, yaşlarına uygun uzaktan eğitime daha az erişime sahipti ve daha büyük öğrencilere göre öğrenme kaybından daha fazla etkilendi. Öğrenme ve gelişme açısından çok önemli bir aşamada olan okul öncesi çağındaki çocuklar, genellikle uzaktan eğitim ve okulları yeniden açma planlarının dışında bırakıldıkları için çifte dezavantajla karşı karşıya kaldılar.
Öğrenme kayıpları, daha düşük sosyoekonomik düzeydeki öğrenciler için daha fazlaydı.
Okulların kapanmasının öğrenme üzerindeki cinsiyete dayalı etkisi hâlâ ortaya çıkmakla birlikte, ilk kanıtlar kızlar arasında daha büyük öğrenme kayıplarına işaret ediyor.
Sonuç olarak, bu çocuklar, okulların ve öğrenmenin refahlarına ve yaşam şanslarına sağlayabileceği desteğin çoğunu kaçırma riskiyle karşı karşıyadır. Bu nedenle öğrenme kurtarma müdahalesi, eğitimde artan eşitsizlikleri önlemek için desteği en çok ihtiyaç duyanları hedeflemelidir.
Öğrenmenin ötesinde, okulların kapanmasının öğrencilerin ruh sağlığı ve esenliği, sağlığı ve beslenmesi ve korunması üzerindeki olumsuz etkilerini gösteren artan kanıtlar, okulların öğrencilere kapsamlı destek ve hizmetler sağlamada oynadığı hayati rolü pekiştiriyor.
Koronavirüs pandemisi, yüksek öğrenimi ulusal ilgi odağı haline getirdi - ve bunun iyi sebepleri yok. Sanal öğrenme büyük ölçüde yüz yüze eğitimin yerini aldı, öğrencileri evde tuttu veya bazı durumlarda bu sonbaharda kampüse gelişlerinin ardından aniden oraya geri gönderdi.
Kolejler, oda ve pansiyon gelirlerini ve ilgili ücretleri kaybediyor ve hatta öfkeli ailelerden okul ücretinin geri ödenmesini talep eden davalarla karşı karşıya kalıyor. Temel ürün olan öğretme ve öğrenme, kalitesi şüpheli olduğu için saldırıya uğradı. Yüksek öğretim gerçekten krizde.
On binlerce kolej 2020'ye zaten mali stresle başladı ve pandeminin yansımaları krizi yalnızca yoğunlaştırdı. Şimdi, çoğu belirsiz bir gelecekle karşı karşıya.
Sizce bu önemli ve büyüyen bir sorun mu ve sizce nasıl çözülebilir?